BALI
(Sorry pap & Rowin, ik had korte verhalen beloofd, maar ik heb zoveel meegemaakt in mijn vakantie dat het niet korter lukt dan dit)
Vrijdag 1 Juli vertrokken Cynthia en ik vanuit Kuala Lumpur naar Bali. Het eerste wat ik hier gedaan heb is een lekker bord rijst met tempe en kip gegeten bij mijn favoriete warung met mijn kleine vriend Made Ballon, dit had ik echt gemist!

O2O72O12 <3
2 juli, mama is al weer 4 jaar geleden overleden. Het klinkt zo raar 4 jaar, want zo voelt het helemaal niet. Het lijkt nog steeds zo dichtbij, want ik herinner mij die dag als gister. Ik moet zeggen dat ik de dag gelukkig goed ben doorgekomen, er was mij gevraagd of ik  die middag op 2 kinderen wilde passen en dat is natuurlijk de perfecte afleiding. Ik ben dus de hele dag op het strand geweest met de kids en met Cyn. Ik heb ook nog even met Rowin gefacetimed dus dat was ook erg fijn. Daarna zijn we even naar de salon geweest om onze wenkbrauwen met touw te laten doen, dat was voor mij al meer dan een half jaar geleden. In Lombok kan ik nergens een salon vinden waar ze dit doen. Toen wij de salon inliepen zag ik meteen een kaartje liggen op de balie, met bloemen erop die ook op mama’s rouwkaartje stonden en die ook naast haar bed stonden toen ze ziek was. Ik kreeg meteen tranen in mijn ogen en heel vreemd misschien, maar ik had hierdoor het toch gevoel dat ze bij mij was. In de avond hebben we samen met vrienden wensballonnen de lucht in gelaten, dat had een van hen geregeld voor mij, super lief! Cynthia’s vriendinnen uit NL waren inmiddels ook aangekomen en toen hebben we met z’n allen op het strand wat gedronken en zijn we nog even op stap geweest. Zondag hebben we weer op het strand gelegen en in de avond hebben we de verjaardag gevierd van de buurvrouw van vrienden en zijn we daarna gaan stappen in Canggu. Dit was mijn laatste avond met Cynthia, want zij gaat bijna terug naar Nederland. Daar stonden we dan in Sandbar, heel hard te huilen, heel veel te knuffelen, wat ga ik haar missen!
JAVA
Maandagmiddag ben ik samen met 3 van de jongens naar Banyuwangi, Java vertrokken met de scooter. Dit was een hele lange maar gezellige tocht met mooie uitzichten. Rond 8 uur in de avond kwamen we aan in het dorp waar ik bleef slapen. Ik werd heel vriendelijk ontvangen en er renden een heleboel kinderen schreeuwend achter mij aan: bule bule, tourist tourist!! Dit vond ik wel grappig, in Bali en Lombok is het niet meer zo heel bijzonder als ze een blanke zien, maar in zo’n dorpje als dit is dat toch wel bijzonder. Er komen hier namelijk nooit blanke mensen. Ik heb dan ook wel 100 foto’s gemaakt met mensen die ik tegenkwam. Ik kreeg thuis meteen een heerlijk bord met eten voor mijn neus en ben niet veel later naar bed gegaan. Om 3 uur ’s nachts werd ik wakker gemaakt om te eten. Het was de laatste dag van ramadan. Daarna weer terug naar bed, maar veel slapen kwam er niet van want de moskee klonk zo luid, nog luider dan thuis in Lombok. Rond 6 uur ben ik nog wel even 2 uurtjes in slaap gevallen. Twee van mijn vrienden in Bali hadden mij geld gegeven om aan hun ouders te geven, zij konden zelf namelijk niet naar huis vanwege werk. Die dag ben ik dus hun ouders gaan opzoeken en ook door hen werd ik ook weer hartstikke vriendelijk ontvangen. De mensen hier zijn echt heel erg lief!
Gevangenis Banyuwangi
Diezelfde dag ben ik met Alex, een van mijn vrienden naar de gevangenis geweest om zijn broertje op te zoeken. Hij vroeg me of ik mee wilde en het leek mij leuk om zijn broertje te ontmoeten, maar ook om te zien hoe zo’n gevangenis er hier uit ziet en hoe zo’n bezoek dan gaat. Zijn broertje zit vast omdat hij een kleine hoeveelheid marihuana op zak had. Gelukkig ging het maar om een kleine hoeveelheid, want ze zijn hier in Indonesië heel erg streng als het om drugs gaat. Hij moet waarschijnlijk een jaar zitten. Eenmaal daar aangekomen kregen we een nummertje en moesten we wachten tot we naar binnen mochten. Ik werd gefouilleerd en er werden spullen uit mijn tasje gehaald die niet mee naar binnen mochten zoals tanden flos en mijn medicijnen.  Daarna mochten we naar binnen. We kwamen in een zaal terecht waar heel veel bezoekers waren en er was een band muziek aan het spelen. Ik vond het heel raar het leek wel of we op bezoek waren in een bejaardentehuis of bij een woongroep. Er hing een hele gezellige sfeer. Veel mensen zaten te eten, drinken en te roken. Veel mensen die daar zitten, zitten vast vanwege drugs. Ik vond het daarom best slecht beveiligd, want als je echt zou willen zou je makkelijk iets mee naar binnen kunnen smokkelen. De beveiliging bestond uit mensen die er werkten, maar ook uit gedetineerden. Ik werd namelijk gefouilleerd door een dame die daar zelf vast zat. Na een uurtje moesten we weer gaan en kon ik mijn spullen ophalen die ze in beslag hadden genomen.

Idul Fitri
De volgende ochtend werd ik om 6 uur wakker gemaakt. Het gezin waar ik sliep ging eerst bidden in de Moskee, daarna gingen we samen ontbijten en namen ze mij mee door het hele dorp om iedereen een hand te schudden en ze een fijn einde van de ramadan te wensen. In Indonesië zeggen ze dan tegen iedereen: Mohon maaf lahir dan batin, wat betekent dat ze hun excuses aanbieden en vragen om vergiffenis als ze hen ooit kwaad hebben gedaan. Ik droeg natuurlijk gepast kleding in Java en die dag ook een hoofddoek, want dat droeg iedereen en uit respect wilde ik dit ook graag doen! Het was een dag vol bezoekjes en vooral veel eten, want in elk huis waar je komt krijg je lekkers aangeboden en ik kan natuurlijk dan geen nee zeggen, haha! Bij sommige vrienden en familieleden krijg je ook nog een echte maaltijd aangeboden, ik heb die dag denk ik wel 6 x rijst gegeten en ik voelde me dan ook echt prop en prop vol. De volgende dag kreeg ik pas rond 3 uur in de middag honger. We hebben toen bij Donny gegeten, een andere vriend van mij en toen heb ik nog wat cadeautjes gekocht voor de familie waar ik bij mocht blijven slapen. Iedereen zei me dat ik dat echt niet hoefde te doen, maar ik heb daar een week lang geslapen, gegeten en me echt thuis gevoeld, dus ik wilde toch graag iets kleins terug doen. Ik ben heel erg dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren, zo zie je namelijk toch weer een hele andere kant van Indonesië, door veel op te trekken met de lokale bevolking. Ik leer erg veel van de mensen hier en ik heb ook echt het gevoel dat ik positief aan het veranderen ben, mede door al deze lieve, gelovige en hoopvolle mensen!

Kawah Ijen
Zaterdagavond zijn we met 6 man naar de Ijen vertrokken, dit is een complex van stratovulkanen. Om 10 uur zijn we thuis vertrokken en rond 12 uur kwamen we daar aan. We moesten toen kaartjes kopen en konden pas om 1 uur naar boven lopen. De kaartjes voor locals kosten 10.000 rupiah, dat is nog geen euro en voor touristen kosten ze 120.000 rupiah, dat is ongeveer 8 euro. Voor ons is dat nog niet duur, maar als je een lange tijd in Indonesië bent en eigenlijk ook niets verdient probeer je toch altijd ook de lokale prijs te krijgen. Dit was mij dit keer ook weer gelukt! Het was erg koud dus ik had een trui met capuchon aan, een sjaal om en nog een sarong. Het enige dat bij mij te zien was waren mijn ogen. Een van de jongens had 6 kaartjes gehaald voor locals en bij de kaartcontrole gaf ik mijn kaartje en liep ik snel door. JEEEJ ik was binnengekomen als local, dat is soms echt wel een hele opgave. Heel hard gelachen met z’n allen en toen zijn we naar boven gelopen. Deze weg was echt hartstikke stijl en ademhalen wordt erg lastig door de zwaveldamp. Randy zijn zusje werd onderweg ziek waardoor de rest bij haar bleef en Randy en ik alleen naar boven zijn gelopen. Iedereen was toch al vaker daar geweest dus zij wilden graag bij Riska blijven. De reden dat we in de avond al zijn vertrokken is omdat ik graag het ‘ blue fire’  wilde zien. Dit blauwe vuur laat zich alleen in de nacht zien. Onderweg kwamen we mannen tegen met twee grote manden aan een stok op hun schouder die gevuld zijn met zwavel. Deze gevulde manden kunnen wel tot 100 kg wegen. De mannen verdienen hier ongeveer 5 eurocent per kilo voor. Het afdalen naar het blue fire was niet het makkelijkste stuk. Ik had een gasmasker op voor de zwaveldam en toen deze een keer niet goed zat moest ik hem even af doen en ademhalen was toen echt verschrikkelijk. Het blauwe vuur was wel heel erg apart om te zien, maar omdat de rook alle kanten op ging zijn we hier niet lang gebleven. Het was ook erg lastig om hier een foto van te maken. Omhoog ging beter dan omlaag en toen we aankwamen bij de top hebben we hier van de zonsopgang genoten en nog wat foto’s geknipt. We wisten niet zeker of de rest ook naar boven was gekomen, dus we hebben ze eerst een tijdje gezocht, maar daarna zijn we rond 8 uur in de ochtend terug naar beneden gelopen. Beneden aangekomen zat de rest op ons te wachten, hebben we nog wat gedronken en zijn we terug naar huis gereden. Randy viel half in slaap op de scooter dus moest ik rijden, waarna hij bijna 2 keer van de scooter af is gedonderd, haha!

Zondag zijn we vroeg opgestaan om terug naar Bali te vertrekken. Na een klein emotioneel afscheid van de mensen in het dorpje waar ik sliep zijn we op de scooter gestapt naar de haven.

BALI AGAIN
Toen ik in Java was stuurde Cynthia mij een bericht dat zij toch nog een paar dagen naar Bali kwam als ik terug was van Java, dus al dat gehuil was nog niet nodig geweest! Gelukkig hadden we nog een paar daagjes samen, dus ik was erg blij haar op maandag in Bali weer te zien! Het weer was in Bali niet goed toen we aankwamen, het laatste uur hebben we door de regen gereden. De volgende dag heb ik heerlijk met Cyn ontbeten waarna we een beetje op het strand gehangen en in de avond hebben we niet veel meer gedaan. De volgende dag zijn we samen naar Tanah lot gegaan na een ontbijt bij Café Organic, echt een aanrader voor de mensen die in Seminyak komen. Hier zijn wij vaker te vinden! Tanah Lot was mooi om te zien, maar echt zo’n toeristische attractie dus wij hebben hier even een foto geknipt en rustig gezeten waarna we weer terug zijn gegaan naar het hotel. Daarna hebben we wat gedronken bij de surf shop met de boys en zijn we gaan stappen in Canggu bij Old men’s. De volgende dag ben ik met Cynthia naar Canggu vertrokken en hebben wij hier nog samen geluncht, waarna we dit keer echt afscheid van elkaar moesten nemen. Een hele dikke knuffel en wat lieve woordjes later hebben we elkaar uitgezwaaid. Jessie (mijn ander huisgenootje) en haar vriend Wesley kwamen die dag ook terug van Maleisië en zij kwamen ook naar Canggu. De volgende dag zijn we samen naar Finns beachclub geweest, waar we de hele dag ultiem hebben gechilld, in de avond heerlijk gegeten bij warung Varuna, nog wat drankjes bij Old men’s en niet al te laat weer het bed in. Zondagochtend vroeg ben ik met de fastboat terug naar Lombok vertrokken. Na 4 hele fijne, gezellige weken met hele lieve en leuke mensen is mijn vakantie voorbij en mag ik weer beginnen met stage. Het zal wel even wennen zijn weer, maar ik heb veel zin om mijn lieve collega’s en de kids weer te zien!

Ik wens iedereen een hele fijne zomer, geniet!